Thema: gezicht voor mijn liedjes.

“Gevonden; een gezicht voor mijn liedjes.”

Ruud van der Vliet had geen gemakkelijke taak bij het selecteren van de kunstwerken voor het Pop-up museum. De liedjesschrijver/zanger vertelt: ,,Ik heb getracht schilderijen te vinden die overeenkomen met mijn liedjes. Dat was een zware taak.”

Wanneer Ruud een verhaal hoort of ziet maakt hij daar ter plekke een liedje over. Zo is er ook het verhaal van de opdracht die hij als gastconservator van het Pop-up museum kreeg. Ruud zong daarover het volgende:

,,Ik geef mijzelf een opdracht, maar ben nog ongewis, hoe of ik die ten einde breng. Denk dat ik nog iets mis. De kunst in meer dimensies ligt niet in mijn gebied. Ik moet die nog ontdekken. Ik ken die nu nog niet. Mijn kunst bestaat uit woorden: een lied op rijm, een zanggedicht. Hoe kan ik die verrijken, hoe krijgt die een gezicht? Ik zoek, ik kijk, ik voel, ik ruik, toets ieder schilderij. Weeg al mijn woorden een voor een…is soms mijn lied erbij?”

Hoofdbrekens dus voor de sympathieke Ruud, die direct weer een mooi lied opleveren. De bijzondere, luisterbare Nederlandstalige liedjes van Ruud hebben een uitdagende inhoud. ,,In mijn repertoire heb ik een liedje over een man die alleen over straat loopt en donker in zijn hoofd is. Een man die problemen heeft. Ik vond voor de expositie een schilderij die dat mooi verbeeldde. De titel van dat schilderij is De Dromer.”

Toen Ruud gevraagd werd als gastconservator kwam dat als geroepen. ,,Ik zit momenteel in een dip qua creativiteit, zeg maar een soort writersblock. Dit project geeft inspiratie, het is voor mij cultuur en beeldende kunst. Ik heb een lied gemaakt waarbij ik de door mij gekozen schilderijen aan elkaar zing. ‘Een gezicht voor mijn liedjes.’”